حضور هم زمان یک آسمان درخشان با ابرهای روشن و چشم انداز رازآمیز شبانه با نورهای مصنوعی ، برخاسته از واقعیت نیست . این رویارویی عجیب ، تنها زمانی وجود دارد که هنرمندی چون رنه ماگریت آن را در تخیل خود می پرورد . او نام این اثر را امپراتوری نورها ( ١٩۵۴ ) می گذارد و خاطر نشان می کند : " به نظر من این بازنمایی شب و روز به ما نیرو می بخشد . نیرویی که به واسطه ی آن شگفت زده و افسون می شویم . من این نیرو را شعر می نامم ... حرفه هنرمند شماره ٢۴

.